تفاوت میان نسخه‌های «امر ثانوی»
از دانشنامه علوم اسلامی
جز (۱ نسخه واردشده) |
|
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۷:۵۱
توضیح مفهومی
امر ثانوی : امر متعلق به شیء، بعد از عدم امکان امتثال امر واقعی اوّلی
امر ثانوی، مقابل امر اولی است و به امری گفته می‌شود که به عناوین ثانوی تعلق می‌گیرد؛ یعنی امری که در حالاتی هم چون جهل به حکم واقعی، اضطرار، اکراه، تقیه و سایر عناوین ثانوی، متوجه مکلفان می‌گردد، مانند: امر به تیمم ـ در صورت عدم دسترسی به آب برای وضو یا در صورت ضرر داشتن آب برای مکلف ـ در آیه شریفه: « فتیمموا صعیدا طیّبا ». [۱]
امر ثانوی دو گونه است:
1. امر ثانوی اضطراری، که نوعی امر واقعی است و در مواقع اضطرار متوجه مکلف می‌شود؛
2. امر ثانوی ظاهری، که در صورت جهل و شک مکلف‌به حکم واقعی، متوجه او می‌گردد.
نیز ر.ک:امر اولی، امر ظاهری، امر اضطراری.
پانوشت
منابع
- فرهنگ معارف اسلامی جلد 1 : صفحه 298
- فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول : صفحه 36
- فرهنگ نامه اصول فقه
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «امر ثانوی» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:
اعم
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه امر ثانوی به زیرصفحه امر ثانوی/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.