تفاوت میان نسخه‌های «ولایت امام (ع ) در مهادنه»
از دانشنامه علوم اسلامی
جز (۱ نسخه واردشده) |
|
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۵:۰۵
توضیح مفهومی
ولایت امام (ع ) در مهادنه : از شرایط مهادنه، به معنای انحصار حق انعقاد آتش بس با کفار به امام مسلمین و افراد ماذون از ناحیه او
از دید گاه فقها اقدام به مهادنه تنها باید به دست امام یا کسی باشد که ازسوی امام، مشخصاً برای این کار منصوب شده است. [۱]
دلیل مسئله ادعای عدم خلافی است که علامه حلّی در « منتهی » نموده است. ایشان میفرماید: « لا نعلم له خلافاً » [۲]
اثبات این حق برای امام معصوم، گاه به این معنا است که کسی در عرض او از این حق برخوردار نیست. طبق این معنا، حتی فرماندهان نظامی، فرانداران شهرها، فقها و افراد عادل و دیگر بزرگان، نیز حق انعقاد مهادنه با کفار را ندارند تا چه رسد به افراد عامی.
دلیل مطلب چند چیز است:
اولاً: مسائلی از این قبیل امور، که دارای اهمیت فراوانیاند، مربوط به اداره کشور است که سرنوشت جامعه سلامی بدان گره خورده بنابراین متوجه رئیس مسلمین است نه دیگری، همچنانکه مسائلی همچون جهاد و دیگر امور مهم حکومتی نیز این گونه است.
ثانیاً: دخالت دیگری جز امام در مهادنه، به تعطیل جهاد خواهد انجامید [۳] ، زیرا در هر جنگی گروهی از مردم پیدا میشوند که خواستار پایان جنگ با دشمناند.
ثالثاً: دادن اختیار به دست دیگران، به هرج و مرج و نابسامانی در کشور و اختلال امور میانجامد.
پانوشت
منابع
- مجله فقه اهل بیت جلد 11،12 : صفحه 96