تفاوت میان نسخه‌های «کلمات مؤنث قرآن»
از دانشنامه علوم اسلامی
جز (۱ نسخه واردشده) |
|
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۲۳:۴۲
توضیح مفهومی
کلمات مؤنث قرآن : الفاظ مؤنث (حقیقی یا مجازی) به کار رفته در قرآن
مؤنث حقیقی، اسمی است که نام یا وصف انسان یا حیوان ماده باشد؛ مانند: امرأة و حلیمه. مؤنث غیر حقیقی یا مجازی، اسمی است که متعلق به جنس ماده انسان یا حیوان نباشد؛ بلکه از روی قرارداد و اصطلاح، مؤنث نامیده شود؛ مانند: ظلمة و أرض. مؤنث لفظی، اسم مذکری است که علامت تأنیث داشته باشد؛ مانند: حمزه، طلحه و معاویه. مؤنث معنوی، مؤنث حقیقی است؛ ولی علامت تأنیث ندارد؛ مانند: مریم و کلثوم.
علامت تأنیث اسم سه چیز است: 1. «ت»؛ مانند: فاضلة و جاریة؛ 2. الف مقصورة؛ مانند: لیلی و کبری؛ 3. الف ممدودة؛ مانند: زهراء و حمراء.
در قرآن کریم اقسام مختلف مؤنث به کار رفته است؛ مانند: فاضلة، ناقة، أرض و شمس.
منابع
- لغت نامه دهخدا جلد 13 : صفحه 19298
- الاتقان فی علوم القرآن جلد 2 : صفحه 344
- قرآن ثقل اکبر : صفحه (348-349)