نمایش مبدأ برای استعمال عرفی

== توضیح مفهومی ==

'''استعمال عرفی''' : به کار گیری لفظ در معنای رایج در عرف

به کارگیری لفظ از سوی اهل عرف به قصد افاده معنا در ذهن مخاطب را استعمال عرفی گویند؛ برای مثال، کلمه ' دابّه ' در لغت به معنای هر جنبنده‌ای است، ولی در عرف برای ' چهار پا ' به کار برده می‌شود.

اقسام استعمال عرفی به قرار ذیل است:

1. عرف، اسم را در غیر معنای لغوی استعمال کند، که این خود به دو صورت است:

أ. در صورتی که عرف معنای دوم را ترجیح دهد، به آن ' نقل ' می‌گویند، مانند: لفظ ' غائط '، که معنای لغوی آن، مطلق زمین پست است، ولی بعداً نقل شده و به معنای مدفوع آدمی (عذرة) آمده، از آن رو که در زمین پست قرار می‌گیرد.

ب. در صورتی که عرف معنای دوم را ترجیح ندهد، به آن ' مشترک ' می‌گویند، مانند: ' کلام زید ' که هم به خود کلام زید و هم به حکایت آن اطلاق می‌شود.

2. عرف، اسم را در برخی از معانی لغوی آن استعمال کند، که به آن ' تخصیص ' می‌گویند، مانند: لفظ ' دابّه ' که در عرف به معنای ' چهار پا ' است، ولی در لغت، به هر جنبنده‌ای اطلاق می‌شود <ref>معارج الاصول : ''صفحه'' [http://islamicdoc.org/Multimedia/fbook/854/index.htm#51 (51-52)]</ref> .

نیز  ر.ک:[[حقیقت عرفی]].
{{پانوشت}}
#[http://islamicdoc.org/Multimedia/fbook/12733 فرهنگ نامه اصول فقه]
== اصطلاح‌نامه ==
=== اعم ===
:[[اعم::استعمال الفاظ]]
=== وابسته ===
:[[وابسته::استعمال شرعی]]، [[وابسته::استعمال لغوی]]
== منابع ==
*[[منبع::معارج الاصول]] : ''صفحه'' [http://islamicdoc.org/Multimedia/fbook/854/index.htm#51 (51-52)]
[[رده:استعمال عرفی]]
[[کد::19458| ]]