وقف قبیح ( علوم قرآنی )
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
وقف قبیح ( علوم قرآنی ) : وقف بر کلام دارای وابستگی لفظی و معنایی به مابعد
وقف قبیح از اقسام وقف اختیاری، و عبارت است از وقف در جایی که کلام از نظر معنا و لفظ به بعد از خودش وابسته است. از این نوع وقف، به «وقف متروک»، «وقف کفران» و «وقف ممنوع» هم تعبیر میشود.
موارد قبیح بودنِ وقف- از جهت ضعف و شدّت- متفاوت است: در مواردی، وقف بر یک موضع و ابتدا به ما بعدِ آن سبب عدم فهم سخن میشود؛ مثل وقف بر هر یک از موصوف و مبدلٌ منه و معطوفٌ علیه و جارّ، و ابتدا به صفت و بدل و مجرور. این مورد را «وقف قبیح» میگویند.
در مواردی دیگر، سبب توهّم معنایی باطل و غلط میشود؛ مثل وقف بر: «لَقَدْ کَفَرَ الَّذِینَ قَالُواْ» و ابتدا به: «إِنَّ اللّهَ ثَالِثُ ثَلاَثَةٍ» در آیه: «لَقَدْ کَفَرَ الَّذِینَ قَالُواْ إِنَّ اللّهَ ثَالِثُ ثَلاَثَةٍ» (مائده//73) ، و مثل وقف بر: «وَمَن یَقُلْ مِنْهُمْ» و ابتدا به: «إِنِّی إِلَهٌ مِّن دُونِهِ» در آیه: «وَمَن یَقُلْ مِنْهُمْ إِنِّی إِلَهٌ مِّن دُونِهِ» (انبیاء//29) . این مورد را «وقف اقبح» میگویند.
منابع
- البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 1 : صفحه (352-353)
اصطلاحنامه
مترادفات
از واژه «وقف قبیح ( علوم قرآنی )» بجای واژههای زیر استفاده کنید:
اعم
وابسته
منابع
- البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 1 : صفحه (352-353)