ضمیر متصل
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
ضمیر متصل : ضمیر همراه و متصل به اسم یا فعل یا حرف
ضمیر به اعتباری یا متصل است یا منفصل. ضمیر متصل آن است که همراه اسم، فعل یا حرف می‌آید و مستقل نیست؛ مانند ضمیر «ک» در «مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَی»؛ «پروردگارت تو را وانگذاشته و دشمن نداشته است» (ضحی// 3) . در این آیه «ک» در «ودّعک» و «ربّک» ضمیر متصل است.
تا زمانی که آوردن ضمیر متصل ممکن باشد، ضمیر منفصل به کار نمی‌بریم. آوردن ضمیر متصل در دو مورد ممکن نیست:
1. ابتدای جمله؛ مانند: «إِیَّاکَ نَعْبُدُ وإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ» (حمد// 5) .
2. پس از إلاّ؛ مانند: «وَقَضَی رَبُّکَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِیَّاهُ» (اسراء// 23).
منابع
- محیط المحیط قاموس مطول للغة العربیة : صفحه 973
- الاتقان فی علوم القرآن جلد 2 : صفحه 334
- قاموس القرآن الکریم (المدخل) جلد 2 : صفحه 2261
اصطلاح‌نامه
اعم
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه ضمیر متصل به زیرصفحه ضمیر متصل/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.