تبری ( فقه )
از دانشنامه علوم اسلامی
بر روی "◄" کلیک کنید)
توضیح مفهومی
تَبَرّی: بیزاری جستن از دشمنان خدا.
تبرّی اصطلاحی کلامی در برابر تولّی از آموزههای اسلام بویژه نزد شیعه امامیّه است. تبرّی از ریشه 'بَرَءَ' است و در زبان فارسی بیشتر به صورت 'تبرّا' بهکار میرود. تبرّی ریشه در قرآن کریم دارد و 'برائت' نام یک سوره قرآن است که با برائت خدا و پیامبرش از مشرکان آغاز میگردد. در روایات نیز بر اهمیّت مسئله تبرّی، فراوان تأکید شده است. در حدیثی از پیامبر اکرم صلّی اللَّه علیه و آله، تبرّی از مهمترین و استوارترین رشتههای ایمان ذکر شده است. 1 و در روایتی از امام صادق علیه السّلام به وجوب برائت از مخالفان دین خدا و دوستانِ دشمنانِ خدا تصریح شده است. 2 در روایتی دیگر از ایشان، حقیقت ایمان، تبرّی همراه با تولّی - که مفهوم متضاد و مخالف آن است - دانسته شده است. 3
دشمنان خدا عبارتند از مشرکان، کافران و کسانی که منکر امامت و ولایت امامان معصوم علیهم السّلام هستند. از عنوان تبرّی به مناسبت در باب طهارت و صلات سخن رفته است.
تبرّی از دشمنان خدا، واجب است؛ 4 بلکه از مهمترین ارکان دین به شمار میآید5 و تحقّق بخش ایمان) به معنای خاص آن (است6) ر ایمان (. تبرّی از اموری است که به محتضر) ر احتضار (و میّت، تلقین) ر تلقین (میشود. 7 از اعمال شب و روز جمعه تبرّی از گمراهان و دشمنان اهل بیت علیهم السّلام است. 8
) رتولّی (
1. وسائل الشیعة 2 177 /16. الإعتقادات فی دین الإمامیة/ 3 86. بحار الانوار 4 241 /69. بدایع الکلام/ 264؛ مرآة العقول 259 /8؛ وسائل الشیعة 176 /16؛ التعلیقة علیالمکاسب5 232 /1. مرآة العقول 6 114 /12. البیان/7 241. کشفالغطاء 251 /2 و 8 289. الکافی فی الفقه/ 153.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 337
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «تبری ( فقه )» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:
اعم
اخص
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه تبری ( فقه ) به زیرصفحه تبری ( فقه )/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.