کنایه ( علوم قرآنی )

توضیح مفهومی

کنایه ( علوم قرآنی ) : ذکر ملزوم یا لازم، و اراده دیگری، یا استعمال لفظ در غیر معنای حقیقی، بدون منع از اراده معنای اصلی

«کنایه» در لغت به معنای پوشیده سخن گفتن و ترک تصریح است، و در اصطلاح به دو مفهوم اطلاق می‌شود:

1. ذکر ملزوم و اراده لازم یا ذکر لازم و اراده ملزوم.

2. استعمال لفظی در غیر معنای حقیقی آن؛ چنانچه قرینه مانع از اراده معنای اصلی نشود (به خلاف مجاز) ؛ مانند «نفس واحدة» در: «هُوَ الَّذِی خَلَقَکُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ» (اعراف// 189) که کنایه از حضرت آدم (ع) است.

کنایه از انواع بلاغت و شیوه‌های بیان است، و فایده آن شیوا ساختن سخن و تهییج قوه خیال برای اثرگذاری بر شنونده است.

منابع

1. محیط المحیط قاموس مطول للغة العربیة : صفحه 795
2. التمهید فی علوم القرآن جلد 5 : صفحه 332
3. اعجاز القرآن : صفحه 98
4. معجزه بزرگ ، پژوهشی در علوم قرآن : صفحه 340
5. البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 2 : صفحه 300
6. امثال قرآن (فصلی از تاریخ قرآن کریم) : صفحه 7
7. قرآن ثقل اکبر : صفحه 288
8. الاتقان فی علوم القرآن جلد 3 : صفحه (159-163)

اصطلاح‌نامه

وابسته

کنایات قرآن

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه کنایه ( علوم قرآنی ) به زیرصفحه کنایه ( علوم قرآنی )/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

• اسالیب البیان فی القرآن : صفحه 175
• اسباب النزول : صفحه 329
• اعجاز القرآن : صفحه 98
• الاتقان فی علوم القرآن جلد 3 : صفحه (159-163)، 284
• الاعلام, قاموس التراجم لأشهر الرجال و النساءمن العرب و المستعربین و المستشرقین : صفحه 288، 291
• البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 2 : صفحه 300، 301، 310
• البرهان فی علوم القرآن جلد 2 : صفحه 314
• التمهید فی علوم القرآن جلد 5 : صفحه 74، 331، 332، 333، 416، 588
• امثال قرآن (فصلی از تاریخ قرآن کریم) : صفحه 7
• قرآن ثقل اکبر : صفحه 288
• مباحث فی علوم القرآن : صفحه 327
• محیط المحیط قاموس مطول للغة العربیة : صفحه 795
• معجزه بزرگ ، پژوهشی در علوم قرآن : صفحه 340