کنایه از صفت
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
کنایه از صفت : ذکر یک صفت، و اراده صفت لازم آن
«کنایه از صفت» از اقسام کنایات است. مقصود از آن، صفت معنوی است مانند: شجاعت، کرم، جمال و غنا، نه صفت نحوی. در این نوع کنایه، صفتی که مقصود و مورد نظر است به صراحت ذکر نمی‌شود؛ مانند: «فَأَصْبَحَ یُقَلِّبُ کَفَّیْهِ عَلَی مَا أَنفَقَ فِیهَا وَهِیَ خَاوِیَةٌ عَلَی عُرُوشِهَا»؛ «و او به خاطر هزینه‌ای که در آن کرده بود، دست (حسرت) بر دست می‌زد و آن باغ در و دیوارهایش فروریخته بود» (کهف// 42) .
در این آیه، دست بر دست زدن، کنایه از پشیمانی و اندوه است؛ زیرا شخص پشیمان و غمگین معمولاً چنین می‌کند.
نیز ر.ک:کنایه از موصوف، کنایه از نسبت.