کلمات هندی قرآن
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
کلمات هندی قرآن : کلماتی از قرآن، به لغت اهل هند
زبان هندی از جمله زبان‌های آریایی است که زبان‌شناسان آن را از مجموعه زبان‌های هندی ایرانی و از خانواده زبان‌های هندی اروپایی قلمداد می‌کنند. کلمات قرآنی ذیل به زبان هندی منسوب است:
1. ابلعی: بنوش: «یَا أَرْضُ ابْلَعِی مَاءکِ» (هود// 44) .
2. طوبی: بهشت: «طُوبَی لَهُمْ وَحُسْنُ مَآبٍ» (رعد// 29) ؛ (سیوطی این اسم را در شمار اسامی حبشی نیز ذکر کرده است) .
3. سندس: حریر نازک (کهف// 31؛ دخان// 53؛ انسان// 21) .
نویسنده کتاب ~القرائات القرآنیة~ کلمه «ابلعی» را بدون اختلاف، هندی دانسته، اما کلمه «طوبی» را لغتی شمرده است که مخالفت‌های ضعیفی هم در باره آن هست.
منابع
- المتوکلی فیما ورد فی القرآن باللغات : صفحه 101
- القراءات القرآنیة فی ضوء علم اللغة الحدیث : صفحه 319
- الاتقان فی علوم القرآن جلد 2 : صفحه 130
- لغة القرآن الکریم : صفحه 187
- لغة القرآن الکریم جلد 19 : صفحه 30
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «کلمات هندی قرآن» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید: