پای برهنه
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
پابرهنگی: بدون پاپوش بودن، بیکفشی.
از آن به مناسبت در بابهای طهارت، صلات و حج سخن رفته است.
پابرهنه بودن در موارد زیر مستحب است:
1. رفتن به مصلای نماز عید فطر برای امام و نیز بنابر تصریح برخی برای مأمومین. 1
2. رفتن به نماز استسقاء2) ر نماز باران (.
3. صاحب عزا3 و کسی که میّت را در قبر میگذارد4 و به قول برخی هنگام نماز گزاردن بر میّت5) ر نماز میّت (.
4. زمان نشستن. 6
5. هنگام دخول کعبه. 7
6. حاجی، هنگام ورود به مکّه. 8
7. کسی که اوّلین بار حج میگزارد، بلکه به قولی همه حاجیان، هنگام ورود به سرزمین مشعر9) ر مشعر (.
1. جواهر الکلام 141 - 140 /12. 2 376 - 375 /11؛ الحدائق الناضرة 3 486 /10. جواهر الکلام 5 284. 4 271 /4. الرسائل العشر/ 304؛ مجمعالفائدة 6 448 /2. الدروسالشرعیة 7 151 /1. تذکرة الفقهاء 8 376 /8. جواهر الکلام 282 /19؛ الحدائق الناضرة 9 77 /16. جواهر الکلام 84 - 82 /19؛ مسالک الافهام 286 /2.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 237
اصطلاح‌نامه
اعم
وابسته
- پابرهنگی عزادار، رفتن پابرهنه به نماز باران، رفتن پابرهنه به نماز عید، نماز میت با پای برهنه، ورود به کعبه با پای برهنه، ورود مکه با پای برهنه، وصیت به حج با پای برهنه