وقف اشمام
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
وقف اشمام : تبدیل اعراب رفع به سکون، و به حالت ضمّه درآوردن لب‌ها بدون صوت، هنگام وقف
«اشمام» در لغت یعنی بوییدن، و در اصطلاح تجوید، از کیفیات وقف است. این وقف همان وقف اسکان است؛ یعنی حرف متحرک آخر، هنگام وقف، ساکن می‌شود؛ ولی هنگام تلفظ، لب‌ها بدون صوت غنچه می‌شوند (به حالت ضمه درمی‌آیند) .
محل این وقف فقط در مرفوع است؛ مانند: علیم، رحیم، فیکون.
رَوم و اشمام به هم شباهت دارند؛ ولی از بعضی نظرها متفاوتند؛ مثلاً «رَوم» به حروف آخر کلمه اختصاص دارد و هنگام وقف بر آن‌ها است؛ ولی اشمام وسط کلمه نیز جاری می‌شود؛ مانند: «... لاَ تَأْمَنَّا...» (یوسف// 11) .
نیز ر.ک:وقف رَوم.
منابع
- سر البیان فی علوم القرآن : صفحه 226
- تجوید جامع : صفحه 104
- الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 306
- حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم جلد 2 : صفحه 117
- تجوید استدلالی : صفحه (296-298)
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «وقف اشمام» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:
اعم
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه وقف اشمام به زیرصفحه وقف اشمام/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.