وضع جملههای ناقص
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
وضع جملههای ناقص : وضع الفاظ مرکب دلالت کننده بر نسبت ناقص
وضع هیئات ترکیبی دو گونه است: 1. وضع جملههای تام؛ 2. وضع جملههای ناقص.
وضع جملههای ناقص، عبارت است از وضع الفاظ مرکبی که بر نسبت ناقص دلالت میکند؛ یعنی کلام در آن تام نبوده و سکوت بر آن نیز صحیح نیست و در حکم یک کلمه است، مانند: جملههای وصفی و اضافی؛ برای مثال، وقتی متکلم میگوید: ' المفید العالم '، این جمله ناقص است و شنونده انتظار دارد متکلم آن را تمام کند؛ به خلاف وقتی که میگوید: ' المفید عالم '، که در این صورت، جمله تمام و سکوت بر آن نیز صحیح است.
نیز ر.ک:جملههای ناقص.
منابع
- مناهج الوصول الی علم الاصول جلد 1 : صفحه (91-93)
- بحوث فی علم الاصول جلد 1 : صفحه 263
- دروس فی علم الاصول جلد 2 : صفحه 70
- دروس فی علم الاصول جلد 1 : صفحه 86
- فرهنگ نامه اصول فقه
اصطلاحنامه
مترادفات
از واژه «وضع جملههای ناقص» بجای واژههای زیر استفاده کنید:
اعم
وابسته
نمایههای موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاحنامه).
برای دسترسی به نمایههای شامل واژه وضع جملههای ناقص به زیرصفحه وضع جملههای ناقص/نمایههای موضوعی مراجعه کنید.