نماز در ذات صلاصل
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
ذات الصَلاصِل: مکانی بین مکه و مدینه. 1
صلاصل جمع صلصال به معنای گِل داغ آمیخته با ریگ است که پس از خشک شدن، با راه رفتن بر آن، از آن صدا بر میخیزد. 2 از عنوان یاد شده به مناسبت در باب صلات نام بردهاند.
نماز گزاردن در ذات الصلاصل مکروه است. 3 بسیاری ذات الصلاصل را به مکانی معیّن در راه مکّه تعریف کردهاند. 4 البته امروزه مکانی به این نام بین مکّه و مدینه شناخته شده نیست. 5 برخی آن را به یکی از مکانهایی که دشمنان خدا در آن جا به عذاب خسف) ر خسف (گرفتار شدهاند، تعریف کرده و گفتهاند: نماز گزاردن در هر زمینی که عذاب خسف در آن جا نازل شده باشد کراهت دارد. 6 ظاهر کلام برخی، تعمیم عنوان ذات الصلاصل به هر زمین دارای صدا و کراهت نماز گزاردن در آن جا است. 7
1. لوامع صاحبقرانی 285 /3؛ مستند الشیعة 2 434 /4. مجمع البحرین/ واژه 'صلصل'؛ منتهی المطلب 3 350 /4. مفتاح الکرامة 4 372 /3. المقنعة/ 447؛ المبسوط 384 /1؛ کتاب السرائر 265 /1 و 646؛ إصباح الشیعة/ 66؛ الجامع للشرائع/ 231 - 230؛ منتهی المطلب 5 348 /4. مرآة العقول 6 292 /15. تذکرة الفقهاء 409 /2؛ کشف الغطاء 7 92 /3. الألفیة و النفلیة/ 104؛ مفتاح الکرامة 372 /3.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 3 : صفحه 700
اصطلاح‌نامه
یادداشت دامنه
محل فرو رفته در راه مکه میباشد.