نعمت (قرآن)
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
نعمت (قرآن) : یکی از اوصاف قرآن
«نعمت» در لغت یعنی آن‌چه خدا به انسان داده است. خداوند در آیه 11 سوره ضحی می‌فرماید: «وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ».
برخی از مفسران گفته‌اند مراد از نعمت در آیه فوق، چیزهایی است که خداوند به بشر ارزانی داشته است؛ چه نعمت‌های ظاهری و چه نعمت‌های معنوی. انسان باید برای نعمت‌های ظاهری و معنوی، زبان شکر و سپاس داشته باشد و در عمل، بذل و بخشش و انفاق کند.
برخی دیگر از مفسّران گفته‌اند مراد از نعمت، تنها نعمت معنوی؛ یعنی قرآن و نبوت است که پیامبر اسلام (ص) موظف به ابلاغ و اظهار و بازگو کردن آن بود. بنابراین نظر، از آیه 11 سوره ضحی استفاده می‌شود که «نعمت» یکی از نام‌ها و صفات قرآن کریم است.
منابع
- تاریخ قرآن : صفحه 32
- قاموس قرآن جلد 7 : صفحه 84
- تفسیر نمونه جلد 27 : صفحه 108
- مجمع البیان فی تفسیرالقرآن جلد 10 : صفحه 386
- التفسیر الکبیر جلد 31 : صفحه 220
- المیزان فی تفسیر القرآن جلد 20 : صفحه 311