عملکردها

نعمت (قرآن)

از دانشنامه علوم اسلامی

توضیح مفهومی

نعمت (قرآن) : یکی از اوصاف قرآن

«نعمت» در لغت یعنی آن‌چه خدا به انسان داده است. خداوند در آیه 11 سوره ضحی می‌فرماید: «وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ».

برخی از مفسران گفته‌اند مراد از نعمت در آیه فوق، چیزهایی است که خداوند به بشر ارزانی داشته است؛ چه نعمت‌های ظاهری و چه نعمت‌های معنوی. انسان باید برای نعمت‌های ظاهری و معنوی، زبان شکر و سپاس داشته باشد و در عمل، بذل و بخشش و انفاق کند.

برخی دیگر از مفسّران گفته‌اند مراد از نعمت، تنها نعمت معنوی؛ یعنی قرآن و نبوت است که پیامبر اسلام (ص) موظف به ابلاغ و اظهار و بازگو کردن آن بود. بنابراین نظر، از آیه 11 سوره ضحی استفاده می‌شود که «نعمت» یکی از نام‌ها و صفات قرآن کریم است.

منابع

  1. تاریخ قرآن : صفحه 32
  2. قاموس قرآن جلد 7 : صفحه 84
  3. تفسیر نمونه جلد 27 : صفحه 108
  4. مجمع البیان فی تفسیرالقرآن جلد 10 : صفحه 386
  5. التفسیر الکبیر جلد 31 : صفحه 220
  6. المیزان فی تفسیر القرآن جلد 20 : صفحه 311

اصطلاح‌نامه

اعم

اسامی و صفات قرآن

منابع

  • التفسیر الکبیر جلد 31 : صفحه 220
  • المیزان فی تفسیر القرآن جلد 20 : صفحه 311
  • تاریخ جمع قرآن : صفحه 11
  • تاریخ قرآن : صفحه 32
  • تفسیر نمونه جلد 27 : صفحه 108
  • قاموس قرآن جلد 7 : صفحه 84
  • مجمع البیان فی تفسیرالقرآن جلد 10 : صفحه 386