مهادنه اکثر از چهار ماه

توضیح مفهومی

مهادنه اکثر از چهار ماه : حکم عقد صلح با کفّار برای بیشتر از چهار ماه و کمتر از یکسال

درباره این مسئله چند قول مطرح است:

1ـ قول به عدم جواز که قول شیخ در « مبسوط » و قول صحیح در نزد شافعیه است. دلیل این قول تمسک به عموم آیه پنجم سوره توبه است، زیرا در این آیه قتل مشرکان در همه حال واجب دانسته شده و تنها چهار ماه رااستثنا کرده است. معنایش این است که پس از چهار ماه و بر اساس عموم آیه که همان قتل مشرکان در همه حال است می‌بایست با مشرکان جهاد شود و لذا صلح بیش از چهارماه جایز نمی‌باشد؛

2ـ قول به جواز: این قول یکی از اقوال شافعی درباره این مسئله است. دلیل این قول این است که چنین مدتی، کمتر از مدت جزیه است زیرا آن چیزی که موجب عدم جواز است این است که به اندازه مدت جزیه نباشد. و این مدت هم کمتر از مدت جزیه است لذا چنین مهادنه اشکال ندارد.

3ـ مراعات مصلحت: مشهور فقها ، مصلحت را در تعیین مدت مهادنه شرط دانسته‏اند به همین جهت مهادنه بیش از چهار ماه یا بیش از یک سال را در صورت وجود مصلحت، جایز می‏دانند.

منابع

1. قواعدالاحکام جلد 1 : صفحه 517
2. جواهرالکلام فی شرح الشرایع الاسلام جلد 21 : صفحه 298
3. تذکرة الفقهاء (ط ج) جلد 9 : صفحه 355
4. جامع المقاصد فی شرح القواعد جلد 3 : صفحه 469
5. مجله فقه اهل بیت جلد 11،12 : صفحه 33
6. شرایع الاسلام فی مسائل الحلال و الحرام جلد 1 : صفحه 333

اصطلاح‌نامه

اعم

مهادنه مدت دار

وابسته

مدت مهادنه

منابع

• المبسوط فی فقه الامامیة جلد 2 : صفحه 51
• تذکرة الفقهاء (ط ج) جلد 9 : صفحه 355
• جامع المقاصد فی شرح القواعد جلد 3 : صفحه 469
• جواهرالکلام فی شرح الشرایع الاسلام جلد 21 : صفحه 298
• شرایع الاسلام فی مسائل الحلال و الحرام جلد 1 : صفحه 333
• قواعدالاحکام جلد 1 : صفحه 517
• مجله فقه اهل بیت جلد 11،12 : صفحه 33
• مسالک الافهام الی تنقیح شرائع الاسلام جلد 3 : صفحه 84