منادی (قرآن)
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
منادی (قرآن) : یکی از اوصاف قرآن
به نظر بعضی از مفسّران، «منادی» یکی از اسامی و صفات قرآن است: «رَّبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِیًا یُنَادِی لِلإِیمَانِ أَنْ آمِنُواْ بِرَبِّکُمْ فَآمَنَّا»؛ «پروردگارا! ما صدای منادی (تو) را شنیدیم که به ایمان دعوت می‌کرد که به پروردگار خود ایمان بیاورید؛ و ما ایمان آوردیم» (آل‌عمران// 193) .
بیشتر مفسّران «منادی» را حضرت رسول اکرم (ص) دانسته‌اند؛ اما قرآن نیز منادی همیشگی و بهترین دعوت‌کننده انسان به طریق حق و ایمان به پروردگار است.
نیز ر.ک:ایمان (قرآن).
منابع
- التفسیر الکبیر جلد 9 : صفحه (144-145)
- مجمع البیان فی تفسیرالقرآن جلد 2 : صفحه 557
- الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 180