مدّ سکون عارضی

توضیح مفهومی

مدّ سکون عارضی : مدّ حاصل از سکون آخر کلمه به واسطه وقف

مدّ عارض یا عارضی (از اقسام مدّ فرعی یا غیر طبیعی) مدّی است که سبب مدّ، سکون عارضی است. بنابراین، سکونی که در آخر کلمه به واسطه وقف پدید می‌آید، سکون عارضی است؛ مانند: علیم، صبور و تکذبان (در حالت وقف) .

اگر کلمه را بدون وقف بخوانیم و آن را به کلمه بعد وصل کنیم، سبب مدّ (سکون) از بین می‌رود و مدّی نخواهیم داشت.

میزان مدّ سکون عارضی؛ دو، چهار، و شش حرکت ذکر شده است؛ اما اگر کلمه مورد نظر به رَوم خوانده شود، میزان مدّ، طبیعی خواهد بود.

«رَوْم» عبارت است از این که بر کلمه، وقف به سکون کامل صورت نگیرد؛ بلکه اندکی از اعراب آن ظاهر شود.

نیز ر.ک:وقف رَوم.

منابع

1. حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم جلد 2 : صفحه 106
2. دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی جلد 2 : صفحه 2022
3. التجوید : صفحه 42
4. آموزش تجوید : صفحه 59
5. سر البیان فی علوم القرآن : صفحه 181
6. الرائد فی تجوید القرآن : صفحه 37

اصطلاح‌نامه

مترادفات

از واژه «مدّ سکون عارضی» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:

مد عارضی

اعم

مدّ فرعی

منابع

• آموزش تجوید : صفحه 59
• التجوید : صفحه 42
• الرائد فی تجوید القرآن : صفحه 37
• حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم جلد 2 : صفحه 106
• حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم : صفحه 101
• دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی جلد 2 : صفحه 2022
• سر البیان فی علوم القرآن : صفحه 181
• شناخت قرآن : صفحه 29