مدّ اصلی

توضیح مفهومی

مدّ اصلی : مدّ غیرمتوقف بر سبب خاص

مدّ را به طور کلی بر دو نوع شمرده‌اند: 1. مدّ اصلی؛ 2. مدّ فرعی.

مدّ اصلی، که به آن مدّ ذاتی و طبیعی هم گفته می‌شود، مدّی است که بر سببی متوقف نیست و آن‌گاه که پس از حرف مدّ، هیچ سببی از اسباب مدّ نیاید، حرف مدّ برای تلفظ و ادا مقداری کشش لازم دارد، که به آن مدّ طبیعی گویند؛ مانند «الف» در «نُوحِیها» و «آتونی». این مدّ را «اصلی» گفته‌اند؛ زیرا اصل است برای مدّ فرعی، و «طبیعی» و «ذاتی» گفته‌اند؛ چون طبیعت و ذات حرف به این مقدار از کشش نیاز دارد.

مدّ اصلی خود بر دو نوع است:

1. مدّی که هم در حالت وقف و هم در حالت وصل وجود دارد؛ مانند: «الف» در «عالمین» و «ی» در «فیها»؛

2. مدّی که فقط در حالت وصل وجود دارد و در حالت وقف از بین می‌رود؛ مانند: «یا» در «به» و «الف» در «علیها».

نیز ر.ک:مدّ فرعی.

منابع

1. دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی جلد 2 : صفحه 2021
2. حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم جلد 2 : صفحه 100
3. العقد الفرید فی فن التجوید : صفحه (101-102)
4. تجوید جامع : صفحه 86
5. الرائد فی تجوید القرآن : صفحه 30
6. سر البیان فی علوم القرآن : صفحه (179-184)

اصطلاح‌نامه

مترادفات

از واژه «مدّ اصلی» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:

مد طبیعی

اعم

مدّ (تجوید)

وابسته

مدّ فرعی

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه مدّ اصلی به زیرصفحه مدّ اصلی/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

• الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 339
• الرائد فی تجوید القرآن : صفحه 30
• العقد الفرید فی فن التجوید : صفحه (101-102)
• تجوید جامع : صفحه 86
• حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم جلد 2 : صفحه 100
• دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی جلد 2 : صفحه 2021
• سر البیان فی علوم القرآن : صفحه (179-184)
• مناهل العرفان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 440