ماخذ قرائات
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
ماخذ قرائات : مصادر و منابع حجیّت قرائت‌ها
قرائت از لحاظ شأن و موقعیت همانند احادیث است و قواعد و ضوابطی دارد. اصطلاح «مأخذ قرائات»- که در کتاب‌های علوم قرآنی به «مصادر قرائات» و «منبع قرائت» هم تعبیر شده است- ناظر به منشأ و ملاک اعتبار قرائت‌های قرآنی است. مآخذ و منابعی که اعتبار و حجیت قرائت‌های قرآنی به وسیله آنها سنجیده می‌شود، دو دسته روایات را شامل می‌شود: دسته‌ای از روایات که قرائت شنیده شده از زبان رسول خدا (ص) و ائمه (ع) را گزارش کرده‌اند، و دسته‌ای که نشان می‌دهد قرائتی از سوی قاری در حضور رسول خدا (ص) و ائمه (ع) ارائه شده و مخالفتی از سوی آنان ابراز نشده است.
اما مصاحف به تنهایی نمی‌توانستند مأخذ قرائت‌ها باشند؛ زیرا به علت عدم اعراب و اعجام و علل دیگر احتمال قرائت‌های مختلف در آنها می‌رفته، و پس از وضع اعراب و اعجام نیز، خط با همه علاماتش وافی به القای صوتیِ قرائات صحیح نبوده است.
منابع
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «ماخذ قرائات» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید: