لفظ مؤوّل
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
لفظ مؤوّل : لفظ استعمال شده در معنای مرجوح آن
مؤوّل از مصدر تأویل و به معنای ' تفسیر شده ' می‌باشد و در اصطلاح، لفظی است که بر معنای مرجوح دلالت می‌نماید؛ یعنی هرگاه لفظ دارای معنای راجح (ظاهر) و معنای مرجوح (غیر ظاهر) باشد و از آن، معنای مرجوح اراده گردد، آن را لفظ مؤوّل می‌گویند، مانند: تأویل لفظ ' ید ' در آیه شریفه: « یدالله فوق ایدیهم » [۱] به معنای ' قدرت ' که معنای غیر ظاهر و مرجوح آن است.
نکته:
در علم تفسیر، حمل کردن لفظ بر معنای مؤوَّل (غیر ظاهر) را تأویل می‌نامند.
در برخی از کتاب‌های اصولی از لفظ مؤوَّل تحت عنوان تأویل بحث شده است.
پانوشت
منابع
- اصول الفقه جلد 2 : صفحه 17
- اصول الفقه الاسلامی جلد 1 : صفحه 314
- اصطلاحات الاصول : صفحه 233
- فرهنگ نامه اصول فقه
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «لفظ مؤوّل» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:
اعم
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه لفظ مؤوّل به زیرصفحه لفظ مؤوّل/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.
منابع
- اصطلاحات الاصول : صفحه 232، 233
- اصول الاستنباط : صفحه 173
- اصول السرخسی جلد 1 : صفحه 127
- اصول الفقه الاسلامی جلد 1 : صفحه 314
- اصول الفقه جلد 2 : صفحه 17
- الاتقان فی علوم القرآن جلد 3 : صفحه 104
- الاحکام فی اصول الأحکام جلد 2 : صفحه 48، 51، 52، 54، 56، 57، 58
- القرآن الکریم سوره 48 ، آیه 10
- المحصول فی علم اصول الفقه جلد 1 : صفحه 231
- علوم القرآن : صفحه 172
- مبادی الوصول الی علم الاصول : صفحه 65