قصد قربت ( فقه )

رده‌ها

(برای دیدن زیررده‌ها
بر روی "◄" کلیک کنید)

▼ قصد قربت ( فقه )

◄ قصد قربت در امر و نهی

◄ قصد قربت در جریده

◄ قصد قربت در حبس

◄ قصد قربت در حنوط

◄ قصد قربت در دفن میت

◄ قصد قربت در رقبی

◄ قصد قربت در سکنی

◄ قصد قربت در عبادت

◄ قصد قربت در عُمْرَی

◄ قصد قربت در غسل

◄ قصد قربت در وقف

توضیح مفهومی

اخلاص: انجام عمل، تنها برای خدا.

منظور از اخلاص در فقه آن است که مکلّف در عمل عبادی خود جز قصد قربت و عبودیّت برای پروردگار، هیچ انگیزه دیگری نداشته باشد؛ خواه به نحو استقلال یا انضمام. در قرآن کریم 1 و روایات معصومان علیهم السّلام 2 بر لزوم اخلاص در طاعات و عبادات تأکید و در فقه در باب‌های مربوط به عبادات مانند صلات و صوم به عنوان رکن اصلی نیّت مطرح شده است.

خلوص در نیّت عمل عبادی، شرط و عبادت بدون آن باطل است. رذیلت مقابل فضیلت اخلاص، ریا (--' ریا) است که موجب بطلان عمل عبادی است. 3 البته وجود پاره‌ای اغراض تبعی در عبادت با اخلاص منافات ندارد و موجب بطلان عمل نمی‌شود مانند آن که در غسل یا وضو در کنار غرض اصلی یعنی انجام عمل به قصد قربت، نیّت تبعی خنک یا پاکیزه شدن را نیز داشته باشد. به این جهت فقها در مسأله دریافت مزد برای نماز و روزه میّت، بر منافات نداشتن آن با قصد قربت تصریح کرده‌اند. 4

1 - بیّنه 5.

2 - وسائل الشیعة 1 64 - 73.

3 - مستمسک العروة 6 20 - 21.

4 - الحدائق الناضرة 11 53.