فضیلت تعویذ به قرآن
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
فضیلت تعویذ به قرآن : فضیلت حرز و پناهگاه قراردادن قرآن
«تعویذ» به معنای پناه‌دادن و دعای حفظ برای کسی کردن و حرز آویختن است. مردم در دوران جاهلیت به اموری مثل جنّ و نوشتن کلماتی که شخص معنای آن را نمی‌داند و آویختن اشیایی تعویذ می‌کردند که می‌پنداشتند رفع شر می‌کند. آیه 6 سوره جنّ از تعویذ بعضی از مردمان به جنّیان سخن می‌گوید. اسلام بر آن خرافات خط بطلان کشید؛ اما بر اساس روایات، اصل تعویذ نه تنها منع نشده، بلکه فضیلت نیز دارد. در احادیث و تفاسیر آمده است جبرئیل با دو سوره فلق و ناس (معوّذتین) حضرت رسول (ص) را تعویذ کرد، و پیامبر (ص) دو نوه گرانقدر خود، حسن (ع) و حسین (ع) را به این دو سوره بسیار تعویذ می‌کردند؛ تا آن‌جا که عبدالله بن مسعود و بعضی دیگر از صحابه می‌پنداشتند این دو سوره از قرآن نیست و تعویذ حَسنَین (ع) است.
از دیگر تعویذ‌های قرآنی می‌توان به آیه «و إن یکاد» و «آیةالکرسی» اشاره کرد که برای رفع چشم‌زخم یا محفوظ بودن از بلاها، به صورت کتبی و شفاهی تعویذ می‌کنند. از همه مهم‌تر و رایج‌تر، تمام قرآن است که با خط بسیار ریز نوشته شده و کودکان را به آن تعویذ می‌کنند.
منابع
- الجواهرالسنیة فی الاحادیث القدسیة جلد 92 : صفحه (4-46)
- الجواهرالسنیة فی الاحادیث القدسیة جلد 43 : صفحه 282
- دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی جلد 1 : صفحه (631-632)
- دائرة المعارف تشیع جلد 4 : صفحه 458