علیّ (قرآن)

توضیح مفهومی

علیّ (قرآن) : یکی از اوصاف قرآن

«علیّ» یکی از اسامی و صفات قرآن است: «وَإِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتَابِ لَدَیْنَا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ»؛ «و آن در امّ‌الکتاب (لوح محفوظ) نزد ما بلندپایه واستوار است» (زخرف// 4) .

«علیّ» صفت مشبهه از «عُلُوّ» به معنای بلندی و والایی است و در امور حسی، اعتباری و معنوی به‌کار می‌رود و استعمال آن درباره قرآن به خودی خود می‌تواند به معنای «بلندمرتبه» و «شریف» باشد؛ ولی با توجه به ظرف‌هایی که در آیه مذکور آمده (فی أمّ الکتاب لدینا) این عُلُوّ و برتری، یا به لحاظ مقام معنوی و حقیقت قرآن است که در لوح محفوظ و نزد خدای متعالی است، و یا به جهت برتری قرآن و علو مرتبه آن نسبت به همه کتاب‌های آسمانی که همه آن‌ها را نسخ کرده و در بالاترین مرحله اعجاز قرار گرفته است.

منابع

1. قرآن شناسی جلد 1 : صفحه 57
2. البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 1 : صفحه 274
3. الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 179
4. تاریخ قرآن : صفحه 32

اصطلاح‌نامه

اعم

اسامی و صفات قرآن

منابع

• الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 179
• البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 1 : صفحه 274
• البرهان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 344
• تاریخ جمع قرآن : صفحه 10
• تاریخ قرآن : صفحه 32
• روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن جلد 1 : صفحه 14
• سیری درعلوم قرآن : صفحه 47
• فرهنگ لاروس جلد 2 : صفحه 1484
• قرآن شناسی جلد 1 : صفحه 57
• لسان العرب جلد 9 : صفحه 377