طیّب (قرآن)
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
طیّب (قرآن) : یکی از اوصاف قرآن کریم
«طیّب» در لغت به معنای پاکیزه، دلپذیر و خوشایند است. راغب می‌گوید: طیّب آن است که حواس و نفس از آن لذّت می‌برد.
کلمه «طیّب» در آیه 24 سوره حج را از اسامی و صفات قرآن برشمرده‌اند: «وَهُدُوا إِلَی الطَّیِّبِ مِنَ الْقَوْلِ» «و به سوی سخنان پاکیزه هدایت می‌شوند».
قرآن را از آن رو «طیب» نامیده‌اند که از هر عیب و نقصانی پاک و منزه است و هر کس آن را بشنود یا بخواند، از آن لذّت می‌برد.
منابع
- قاموس قرآن جلد 4 : صفحه 257
- المفردات فی غریب القرآن : صفحه 311
- التفسیر الکبیر جلد 23 : صفحه 22
- مجمع البیان فی تفسیرالقرآن جلد 7 : صفحه 78
- تاریخ جمع قرآن : صفحه 9