صفت نفث
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
صفت نفث : دمیده شدن هوا از مخرج لفظ هنگام تلفظ آن؛ از صفات فرعی حروف
نَفْث (به فتح اول و سکون دوم) در لغت به معنای دمیدن از دهان، و در اصطلاح تجوید به‌این معنا است که هنگام تلفظ حرف، از مخرج آن هوا دمیده می‌شود و بیرون می‌آید و در مقام ادا، صدایی است شبیه صدای دمیدن کوره آهنگری یا زرگری. نفث از صفات فرعی و غیرمتضاد به‌شمار می‌آید. حرف دارای این صفت را «حرف منفوث» گویند؛ مانند: حرف «ث» در کلمات ثلث، یلهث و ثلاثه.
نیز ر.ک:حرف منفوث.
منابع
- سر البیان فی علوم القرآن : صفحه 175
- تجوید استدلالی : صفحه 148
- الدراسات الصوتیة عند علماء التجوید : صفحه 324