شارع ( اصول فقه )
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
شارع ( اصول فقه ) : واضع قانون؛ خدا و پیامبر
شارع یا قانونگذار اسلامی، کسی است که اصل دین را برای هدایت انسان‌ها آفریده و چون وی خالق انسان، طبیعت و رابطه میان انسان و طبیعت است، برای سعادت او قوانین و احکامی را انشا و اعتبار کرده است.
در قرآن کریم آمده است: ' ان الحکم الا لله ' [۱] یعنی تشریع و قانونگذاری فقط شایسته خداوند است، زیرا او هم مالک انسان و عالم و حکیم بوده و هم نسبت به آنها مهربان می‌باشد.
البته خداوند بنا به مصالحی، وظیفه تشریع را به پیامبران نیز واگذار کرده است، اما شارع بودن خداوند اصیل و اوّلا و بالذّات است، ولی شارع بودن پیامبران در طول شارع بودن خداوند است، و به همین دلیل در اسلام ' فرض الله ' و ' فرض الرسول ' وجود دارد.
درباره شارع بودن امامان معصوم (ع) اختلاف است.
پانوشت
منابع
- تقنین اصول الفقه : صفحه 28
- الوافیة فی اصول الفقه : صفحه 59
- علم اصول الفقه فی ثوبه الجدید : صفحه 83
- فرهنگ نامه اصول فقه
اصطلاح‌نامه
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه شارع ( اصول فقه ) به زیرصفحه شارع ( اصول فقه )/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.
منابع
- اجود التقریرات جلد 2 : صفحه 190
- اصول الفقه جلد 2 : صفحه 124
- الحلقة الثالثة فی اسلوبها الثانی جلد 1 : صفحه 184
- الفوائد الحائریة : صفحه 109
- القرآن الکریم سوره 6 ، آیه 57
- الوافیة فی اصول الفقه : صفحه 59
- بحوث فی علم الاصول جلد 4 : صفحه 237
- تقنین اصول الفقه : صفحه 28
- تهذیب الاصول جلد 1 : صفحه 495
- دروس فی علم الاصول جلد 1 : صفحه 200
- علم اصول الفقه فی ثوبه الجدید : صفحه 83
- فوائد الاصول جلد 1 : صفحه 4
- فوائد الاصول جلد 3 : صفحه 20
- منتقی الاصول جلد 4 : صفحه 158