ذات الاشاجع
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
ذات الاشاجِع: از اجزای حیوان.
ذات الأشاجع - که اشاجع نیز بر آن اطلاق شده1- در لغت عبارت است از بن انگشتان متصل به عصب پشت دست؛ 2 لیکن در مراد از آن در حیوان، که موضوع حکم فقهی قرار گرفته اختلاف است. برخی مراد از آن را عصب موجود در سُم دانستهاند. 3 برخی از آن به چیزی که میان سم است، تعبیر کردهاند. 4 برخی گفتهاند: ذات الأشاجع به معنای نخست، در چارپایان حلال گوشت وجود ندارد مگر آنکه گفته شود: مراد از ذات الأشاجع اعم از بن انگشتان، سُم و غیر آن است که در گوسفند شتر و گاو یافت میشود و ممکن است به معنای نخست در پرندگان یافت شود، هرچند تمیز دادن آن مشکل است. 5 برخی مراد از آن را نامعلوم دانستهاند. 6 از آن در باب اطعمه و اشربه سخن گفتهاند.
در حرمت یا کراهت خوردن ذات الأشاجعِ حیوان حلال گوشت، مانند گاو، گوسفند و شتر اختلاف است. بسیاری آن را حرام دانستهاند. 7
1. الروضة البهیة 2 310 /7. لسان العرب/ واژه 'شجع' × 3. ملاذ الاخیار 271 /14؛ کشف اللثام 277 /9؛ ریاض المسائل 4 188 /12. توضیح المسائل مراجع 5 596 /2. مجمع الفائدة 6 244 /11. جواهر الکلام 349 - 348. 7 349 - 348 /36؛ مختلف الشیعة 315 - 313 /8.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 3 : صفحه 699
اصطلاح‌نامه
یادداشت دامنه
چیزی که در میان سُم حیوان است.
مترادفات
از واژه «ذات الاشاجع» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید: