خلوت ( فقه )
از دانشنامه علوم اسلامی
بر روی "◄" کلیک کنید)
توضیح مفهومی
خلوت: تنها ماندن با کسی/ تخلّی) ر تخلّی (/ آمیزش) ر آمیزش (.
خلوت، در کلمات فقها گاه با اضافه به اجنبی به کار رفته، که عبارت است از تنها ماندن با نامحرم بدون حضور فردی سوم که از او شرم و حیا میشود و گاه کنایه از تخلّی یا آمیزش است. برخی فقها احکام
________________________________________
489
تخلّی را تحت عنوان احکام خلوت1 و برخی، تحت عنوان آداب خلوت2 مطرح کردهاند. از احکام خلوت به معنای نخست در باب نکاح و طلاق سخن گفتهاند.
خلوت کردن مرد و زن نامحرم در مکانی با خوف وقوع در گناه حرام است. در اینکه در فرض عدم خوف نیز حرام است یا نه، مسئله اختلافی است. 3
بنابر قول مشهور، زوجه تنها در صورت آمیزش - اعم از قُبل یا دُبر - مستحق تمامی مهر میگردد. چنان که در صورت وقوع طلاق، پس از تحقق آمیزش، عدّه) ر عدّه (نیز بر او واجب میشود؛ لیکن از برخی قدما ثبوت همه مهر و عدّه با تحقق خلوت نیز - که امکان نزدیکی وجود داشته باشد - نقل شده است. 4
1. شرائع الاسلام 2 14 /1. تبصرة المتعلمین/ 3 19. جامع المقاصد 200 /12؛ مسالک الافهام 324 /9؛ المسائل المنتخبة) سیستانی (/ 4 400. مسالک الافهام 216 /9؛ جواهر الکلام 79 - 76 /31 و 218 /32.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 3 : صفحه 488
اصطلاح‌نامه
اعم
اخص
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه خلوت ( فقه ) به زیرصفحه خلوت ( فقه )/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.