جاسوسی ( فقه )
از دانشنامه علوم اسلامی
بر روی "◄" کلیک کنید)
توضیح مفهومی
جاسوسی
جاسوسی: خبر چینی برای دشمن.
جاسوسی عبارت است از گردآوری و گزارش مخفیانه اخبار و اطلاعات سرّی کسی یا مؤسسهای و یا کشوری به طرف مقابل یا افراد و یا کشور ذی نفع. از احکام آن در باب جهاد سخن گفتهاند.
جاسوسی مسلمانی علیه مسلمانان، حرام و موجب ثبوت تعزیر) ر تعزیر (است؛ هر چند امام علیه السّلام میتواند او را عفو کند. 1
جایز نیست فرمانده لشکر، کسی را که علیه مسلمانان جاسوسی میکند یا جاسوسی را پناه میدهد، همراه خود به جنگ ببرد و اگر چنین فردی در جنگ شرکت کند، از غنایم سهمی نمیبرد. 2
جاسوسی کردن علیه کفّار، به نفع مسلمانان جایز است و بنابر تصریح برخی، جاسوس از غنایم نیز سهم میبرد. 3
امان دادن) ر امان (به جاسوس دشمن باطل است. 4
پناه دادن کافر ذمّی) ر اهل ذمّه (جاسوس مشرکان را، در صورتی که خودداری از آن در عقد ذمّه شرط شده باشد، موجب بطلان عقد میشود و در صورت عدم اشتراط، قرارداد باطل نمیشود، لیکن ذمّی تعزیر میگردد. 5 برخی، پناه دادن جاسوس را مطلقا
موجب بطلان عقد دانستهاند؛ هرچند ترک آن در عقد شرط نشده باشد. 6
1. المبسوط 15 /2؛ جواهر الفقه/ 51؛ قواعد الاحکام 2 505 /1. جامع المقاصد 389 - 388 /3؛ تحریر الاحکام 3 139 /2. جواهر الکلام 5 100. 4 201 /21. قواعد الاحکام 482 - 481 /1؛ جواهر الکلام 6 268 /21. الدروس الشرعیة 34 /2؛ الروضة البهیة 389 - 388 /2.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 3 : صفحه 36
اصطلاح‌نامه
اعم
اخص
وابسته
== منابع ==%D8%AC%D8%A7%D8%B3%D9%88%D8%B3%DB%8C
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 3 : صفحه 36