تفریح

توضیح مفهومی

تفریح: خوش گذرانی.

از آن به مناسبت در باب صلات نام برده شده است.

تفریح کردن بنفسه امری مباح است مگر آنکه با کارهای حرام در شرع مقدّس، مانند تفریح با آلات لهو) ر آلات لهو (قمار بازی و غیر آن توأم گردد.

از آنجا که حکم اوّلی تفریح جواز و اباحه است، سفر حتّی به قصد خوش‏گذرانی و شادمانی موجب قصر نماز می‏شود، 1 مگر سفر به قصد شکار - در فرضی که غرض از شکار صرف تفریح باشد و نه تأمین نیاز زندگی - که نماز در آن تمام است. برخی چنین سفری را از مصادیق سفر معصیت دانسته‏اند. 2

) ر بازی () ر لهو (

1. العروة الوثقی 124. 2 127 /2؛ جواهر الکلام 262 - 257 /14.

منابع

1. فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 559

اصطلاح‌نامه

مترادفات

از واژه «تفریح» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:

تفرج، خوش گذرانی

اعم

افعال انسان ( فقه )

وابسته

سفر به قصد تفریح، صید تفریحی

منابع

• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 559