بیّنه ( قرآن )
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
بیّنه ( قرآن ) : یکی از اسامی قرآن
فاصل میان دو چیز به گونه‌ای که دیگر هیچ‌گونه اتصال و آمیزشی با هم نداشته باشند را «بیّنه» گویند. دلیل روشن و آشکار نیز چون حق و باطل را کاملاً از هم جدا می‌کند «بیّنه» نامیده شده است. و قرآن کریم نیز از این جهت، خود را «بیّنه» نامیده است؛ مانند:
1. «قُلْ إِنِّی عَلَی بَیِّنَةٍ مِّن رَّبِّی» (انعام// 57) ؛ 2. «فَقَدْ جَاءکُم بَیِّنَةٌ مِّن رَّبِّکُمْ وَهُدًی وَرَحْمَةٌ» (انعام// 157) .
به معجزه و آیات و احکام الهی نیز «بینه» می‌گویند؛ چون از مصادیق آن معنای وسیع هستند؛ یعنی حق را از باطل جدا می‌سازند.
منابع
- قاموس قرآن جلد 1 : صفحه 295
- تفسیر نمونه جلد 5 : صفحه 263
- مجمع البیان فی تفسیرالقرآن جلد 4 : صفحه 199
- مجمع البیان فی تفسیرالقرآن جلد 4 : صفحه 69
- المیزان فی تفسیر القرآن جلد 7 : صفحه 114
- شناخت نامهای قرآن : صفحه 102
- تاریخ قرآن جلد 1 : صفحه 31
- قرآن شناسی جلد 1 : صفحه 38