بیان ( قرآن )
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
بیان ( قرآن ) : یکی از اسامی قرآن
«بیان» مصدر فعل لازم و به معنای واضح و روشن است، و به صورت مصدر و اسم فاعل متعدی، به معنای روشنکردن و روشنکننده نیز بهکار میرود. و «تبیان» مصدر سماعی از فعل متعدی و به معنای روشنکردن است.
برخی مانند علامه طبرسی معتقدند «بیان» و «تبیان» هر دو به یک معنا است. طریحی میان بیان و تبیان، تفاوت قائل شده و گفته است: «بیان» روشنکردن مطلبی است؛ بیآنکه دلیلی داشته باشد؛ ولی «تبیان»، روشنساختن مطلبی با دلیل و حجت است.
چون قرآن حجت و دلیل روشن برای همه مردم است؛ در آیه شریفه «هَذَا بَیَانٌ لِّلنَّاسِ» (آلعمران// 138) با کلمه «بیان» وصف شده است. اطلاق «تبیان» به قرآن در آیه «... وَنَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ تِبْیَانًا لِّکُلِّ شَیْءٍ» (نحل// 89) بهایندلیل است که قرآن روشنگر همه حقایقی است که بشر باید بداند و بدون آگاهی از آنها نمیتواند راه سعادت را بپیماید. و البته قرآن کریم امور مؤثر در مسیر هدایت و تأمین زندگی و سعادت بشر، در دنیا و آخرت را تبیین کرده است؛ به عبارت دیگر، هر چه از امور شرعی و دینی که مردم بهآن نیازمندند، یا به صراحت (نص) و یا به احاله در قرآن آمده است؛ یعنی بیان و تعلیم برخی امور، به پیامبر (ص) و جانشینان آن حضرت موکول شده است. بنابراین، بیان و تبیان از اسامی قرآنند.
منابع
- جمال القراء و کمال الاقراء جلد 1 : صفحه 175
- مجمع البیان فی تفسیرالقرآن جلد 2 : صفحه 507
- مجمع البیان فی تفسیرالقرآن جلد 6 : صفحه 380
- البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 1 : صفحه 279
- البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 1 : صفحه 275
- قاموس قرآن جلد 1 : صفحه 259
- مجمع البحرین جلد 1 : صفحه 274
- قرآن شناسی جلد 1 : صفحه 38
- الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 180
- التفسیر الکبیر جلد 9 : صفحه 12
- التفسیر الکبیر جلد 20 : صفحه 99
اصطلاحنامه
اعم
منابع
- الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 180
- البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 1 : صفحه 275، 279
- البرهان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 275، 279، 345
- التفسیر الکبیر جلد 20 : صفحه 99
- التفسیر الکبیر جلد 9 : صفحه 12
- جمال القراء و کمال الاقراء جلد 1 : صفحه 175
- قاموس قرآن جلد 1 : صفحه 259
- قرآن شناسی جلد 1 : صفحه 38
- مجمع البحرین جلد 1 : صفحه 274
- مجمع البیان فی تفسیرالقرآن جلد 2 : صفحه 507
- مجمع البیان فی تفسیرالقرآن جلد 6 : صفحه 380