صفحهٔ اصلی
از دانشنامه علوم اسلامی
میرعبدالباقی امامی اصفهانی، از شعرای اصفهان در قرن دهم هجری بوده است.
معرفی اجمالی
میرعبدالباقی امامی، از شعرای اصفهان در قرن دهم هجری است. از مصاحبان و رفقای میرروزبهای صبری اصفهانی بوده و در شعر و شاعری طبعی خوش داشته است. این بیت از اوست:
"تا به کی من چو ببوسم لب او را به خیال *** بود آزرده لبش چون نگرم روز وصال".[۱]
پانویس
منبع
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج4، ص96.
- ↑ اوحدی بلیانی، محمد، تذکره عرفات العاشقین، ج4، ص2557.