اندوه ( فقه )
از دانشنامه علوم اسلامی
بر روی "◄" کلیک کنید)
توضیح مفهومی
اندوه: ناراحتی.
از آن به مناسبت در باب‌های طهارت، صلات، صوم و قضاء سخن رفته است.
یادآوری غصب منصب امامت امامان معصوم علیهم السّلام توسط حاکمان ستمگر و ابراز اندوه بر آن به ویژه در عید فطر و قربان 1، و اظهار اندوه بر مصائب وارد بر خاندان پیامبر صلّی الله علیه و آله به ویژه امام حسین علیه السّلام و به خصوص در روز عاشورا 2، مستحب است. زیارت حضرت سید الشّهداء علیه السّلام با حال حزن مستحب است. 3 همچنین بر استحباب روزه گرفتن در روز عاشورا به انگیزه اندوه بر مصیبت آن حضرت ادّعای اجماع شده است، لیکن برخی از متأخّران آن را حرام وبسیاری از معاصران مکروه دانسته‌اند. نیز روزه گرفتن در این روز برای تبرّک جستن حرام می‌باشد 4 (--' عاشورا) .
تلاوت قرآن با صوت حزین 5 و همدردی با مصیبت دیدگان و کاستن از اندوه آنان با کلمات تسلّی بخش 6، مستحب است.
در حال اندوهگینی بر کرسی قضاوت نشستن کراهت دارد. 7
ترک نافله در حالت غمگینی جایز است، بدین معنا که تأکیدی بر انجام این عمل مستحبی در حالت یاد شده نیست. 8
1 - کشف الغطاء 3 268.
2 - وسائل الشیعة 14 500.
3 - الدروس 2 12.
4 - مستند العروة (الصوم) 2 302 - 303؛ جواهر الکلام 17 105 و العروة الوثقی 2 242.
5 - المبسوط 8 227 و کشف الغطاء 3 461.
6 - تحریر الوسیلة 1 95.
7 - جواهر الکلام 40 81 و قواعد الاحکام 3 462.
8 - مستند الشیعة 5 428.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 1 : صفحه 688
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «اندوه ( فقه )» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:
اعم
اخص
وابسته
- بی قراری از اندوه، روزه عاشورا به انگیزه اندوه، صوت حزین، صوت حسن با حزن، غَنای حزن آور، قرائت قرآن با حزن، قضاوت در حالت غم
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه اندوه ( فقه ) به زیرصفحه اندوه ( فقه )/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.