اعتراض ( فقه )
از دانشنامه علوم اسلامی
بر روی "◄" کلیک کنید)
توضیح مفهومی
اعتراض: نسبت خطا در گفتار یا کردار به کسی دادن.
موارد جواز و عدم اعتراض در سراسر فقه به مناسبت مطرح و احکام آن ذکر شده است. در این جا به ضابطه کلّی که در بر گیرنده همه موارد کاربرد آن در فقه است، اشاره میشود.
اگر سخن یا عملی با همه جهات و شرایط لازم برای جواز صدور یا صحّت شرعی آن، از فرد صاحب صلاحیّتی صادر شود، دیگری از نظر شرعی حق اعتراض به او ندارد مانند سخن یا عمل امام معصوم علیه السّلام 1 (--' ائمّه) ، حاکم شرع در صورتی که خطای او معلوم نباشد 2، پدر و جدّ نسبت به کسانی که بر آنها ولایت دارند (--' ولایت) ، مرد و زن آزاد و رشید نسبت به جان و مالشان 3 (--' قاعده سلطنت) ، قَیِّم و وصیّ نسبت به افرادی که بر آنان حق قیمومت (--' قیمومت) و وصایت (--' وصایت) دارند و کسی که
________________________________________
564
از سوی دیگری مانند مالک یا شارع یا کسی که حق اذن دادن دارد مأذون باشد (--' اذن) .
1 - جواهر الکلام 21 296؛ المقنعة 287 و 705.
2 - جواهر الکلام 40 105.
3 - الخلاف 3 212؛ النهایة (شیخ طوسی) 609؛ شرائع الاسلام 2 473 و الموسوعة الفقهیة المُیَسَّرة 4 14.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 1 : صفحه 563
اصطلاحنامه
اعم
اخص
- اعتراض به تغییر وصیت
- به لحاظ حاکم شرعی:
- اعتراض به معصوم ( ع )، اعتراض به نواب امام ( ع )
نمایههای موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاحنامه).
برای دسترسی به نمایههای شامل واژه اعتراض ( فقه ) به زیرصفحه اعتراض ( فقه )/نمایههای موضوعی مراجعه کنید.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 1 : صفحه 563