اصالت نفی
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
اصالت نفی : الغای احتمال وجود امر مشکوک
در دیدگاه قدما، اصالت نفی از ادله عقلی شمرده شده و به معنای قاعده‌ای است که در ضمن آن عقل به عدم وجود امر مشکوک حکم می‌کند، مگر آن که دلیل قطعی بر وجود آن اقامه شود، چه آن امر، تکلیف به انجام فعل، چه تکلیف به ترک فعل و چه حکمی از احکام وضعی باشد.
بعضی از اصولیون، اصالت نفی را شامل اصالت اباحه، اصالت برائت اصلی و اصالت عدم می‌دانند؛ برخی دیگر، اصالت عدم را شامل اصالت برائت، اصالت اباحه و اصالت نفی، و عده‌ای دیگر، اصالت نفی را مترادف با اصالت برائت عقلی می‌دانند [۱].
پانوشت
منابع
- هدایه المسترشدین فی شرح معالم الدین : صفحه 444
- الوافیة فی اصول الفقه : صفحه 178
- فرهنگ نامه اصول فقه
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «اصالت نفی» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه اصالت نفی به زیرصفحه اصالت نفی/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.
منابع
- الذریعة الی اصول الشریعة جلد 2 : صفحه 38
- المحصول فی علم اصول الفقه جلد 6 : صفحه 156
- الوافیة فی اصول الفقه : صفحه 178، 179، 180، 183، 186، 187، 193
- فرائد الاصول جلد 2 : صفحه 549
- فرهنگ معارف اسلامی جلد 1 : صفحه 216
- قوانین الاصول جلد 2 : صفحه 13
- مصادرالاستنباط بین الاصولیین و الاخباریین : صفحه 253
- مصباح الاصول جلد 2 : صفحه 293
- هدایه المسترشدین فی شرح معالم الدین : صفحه 129، 178، 444