اشاره به عاقبت امر
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
اشاره به عاقبت امر : یکی از اسباب استفاده از کنایه
اشاره به عاقبت امر، یکی از اسباب کنایه و به این معنا است که با آوردن کنایه، عاقبت و نتیجه عمل فهمیده می‌شود؛ مانند:
1. «تَبَّتْ یَدَا أَبِی لَهَبٍ وَتَبَّ» (مسد// 1) که به جهنم‌بودن جایگاه ابولهب اشاره دارد.
2. «وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ** فِی جِیدِهَا حَبْلٌ مِّن مَّسَدٍ» (مسد// 4 و 5) که به سخن‌چین بودن زن ابولهب و سرانجام کارش که هیزم‌آور جهنم خواهد شد، اشاره کرده است.
منابع
- البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 2 : صفحه 308
- التمهید فی علوم القرآن جلد 5 : صفحه 339
- مباحث فی علوم القرآن : صفحه 331
اصطلاح‌نامه
اعم
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه اشاره به عاقبت امر به زیرصفحه اشاره به عاقبت امر/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.