اسم مصدر
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
اسم مصدر : اسم مشتقِ دلالت کننده بر معنای حدثیِ مجرّد از انتساب به فاعل
اسم مصدر، اسم مشتقی است که دلالت بر معنای حدثی داشته و بر خلاف فعل که مقترن به یکی از زمان‌ها (گذشته، حال و آینده) است، مجرد از خصوصیت زمان می‌باشد و در حقیقت، با مصدر هم معنا است، اما بر خلاف مصدر، حتی انتساب معنای حدثی به ذات (فاعل) هم در آن لحاظ نشده است؛ از این رو به آن « حاصل مصدر » هم گفته می‌شود.
به جهت لفظ نیز در برخی موارد، حرف یا حروفی از فعل خود کمتر دارد، مانند: ' کلام ' و ' وضو ' که معنای آنها با معنای ' تکلم ' و ' توضی ' یکی است، ولی حروفی از فعل اصلی خود کمتر دارند که جای گزینی نیز برای آنها وجود ندارد.
منابع
- بحوث فی علم الاصول جلد 1 : صفحه 316
- فرهنگ معارف اسلامی جلد 1 : صفحه 195
- تهذیب الاصول جلد 1 : صفحه 56
- نهایة الافکار جلد 1 : صفحه 125
- کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم جلد 2 : صفحه 826
- فرهنگ نامه اصول فقه
اصطلاح‌نامه
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه اسم مصدر به زیرصفحه اسم مصدر/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.