استحباب مؤکد
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
استحباب مؤکد : مرتبه شدید استحباب
استحباب مؤکد، بعث مولا به انجام کاری است که در آن به اندازه‌ای مصلحت وجود ندارد که مولا راضی به ترک آن نباشد و الزام به آن نماید، بلکه مصلحت آن به اندازه‌ای است که تأکید بر انجام آن دارد؛ تأکیدی بیش از تأکید موجود در استحباب، و کمتر از تأکید واجب. در این گونه خواسته‌ها مکلف‌به خاطر سرپیچی عقاب نمی‌شود، ولی شارع او را به خاطر نادیده گرفتن تأکید او برانجام فعل، سرزنش می‌کند. تأکید بر استحباب در جایی پیش می‌آید که مستحب، مکمل واجبات دینی باشد، مانند: اذان و اقامه که مستحب مؤکد است، زیرا تکمیل کننده نمازهای روزانه است و رسول خدا (ص) و سایر معصومان (ع) بر ادای آن پافشاری می‌نمودند و در کمتر جایی آن را ترک می‌کردند، و ترک آن هم به این علت بوده که شبهه واجب بودن آن پدید نیاید.
منابع
- اصول الفقه الاسلامی جلد 1 : صفحه 78
- اصول الفقه : صفحه 54
- الاصول العامة للفقه المقارن : صفحه 63
- فرهنگ نامه اصول فقه
اصطلاح‌نامه
اعم
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه استحباب مؤکد به زیرصفحه استحباب مؤکد/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.