ادات مصاحبت
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
ادات مصاحبت : ادات بیانگر معنای همراهی
«مصاحبت» یعنی همراهی. برخی از ادوات مصاحبت در قرآن عبارتند از:
1. علی: «وَآتَی الْمَالَ عَلَی حُبِّهِ»؛ «و مال (خود) را با وجود دوست داشتنش بدهد» (بقره// 177) . یعنی «مع حبّه».
2. مع: «وَقَالَ اللّهُ إِنِّی مَعَکُمْ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلاَةَ»؛ «من با شما هستم اگر نماز برپا دارید» (مائده// 12) .
3. با: «فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ»؛ «پس با ستایش پروردگارت تسبیح گوی» (حجر// 98) .
4. فی: «قَالَ ادْخُلُواْ فِی أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِکُم مِّن الْجِنِّ وَالإِنسِ فِی النَّارِ»؛ «میفرماید در میان امتهایی از جن و انس که پیش از شما بودهاند داخل آتش شوید» (اعراف// 38).
منابع
- البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 4 : صفحه 427
- البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 4 : صفحه 302
- البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 4 : صفحه 284
- البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 4 : صفحه 256
- الاتقان فی علوم القرآن جلد 2 : صفحه 293
- الاتقان فی علوم القرآن جلد 2 : صفحه 250
- الاتقان فی علوم القرآن جلد 2 : صفحه 238
- الاتقان فی علوم القرآن جلد 2 : صفحه 216
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «ادات مصاحبت» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید: