اشاعه فحشا ( فقه )
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
اشاعه فحشاء
اشاعه فحشاء: نشر دادن زشتی.
در قرآن کریم، دوستداران اشاعه فحشا در میان مؤمنان به عذاب دردناک الهی تهدید شده‌اند، 1 امّا در مراد از فحشا اختلاف است؛ زنا، هر فعل یا قول زشت که در شرع دارای حدّ معیّن است، و هر گناه کبیره، معانی مختلفی است که برای فحشا بیان شده است 2؛ امّا این واژه
بیشتر، در مورد زنا (--» زنا) ، لواط (--» لواط) و مانند آن به کار می‌رود. از اشاعه فحشا به مناسبت در باب‌های صلات و حدود بحث شده است.
اشاعه فحشا یا به وسیله قول است، مانند منتشر کردن خبر متضمّن فحشا در میان مؤمنان، مثل این که گفته شود فلانی زنا کار است، و یا به وسیله فعل؛ بدین معنا که فحشا آشکارا انجام شود تا دیگران نیز بدان ترغیب گردند و یا وسائل انجام آن برای دیگران فراهم شود.
اشاعه فحشا حرام و از گناهان کبیره است 3 و انجام آن به وسیله قول در اموری مانند زنا یا لواط در صورتی که قذف محسوب شود (--» قذف) ، موجب ثبوت حدّ قذف است. 4
1 - نور 19.
2 - زبدة البیان 387؛ مجمع البیان 1 469 و 2 394.
3 - جواهر الکلام 13 315.
4 - 41 405.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 1 : صفحه 497
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «اشاعه فحشا ( فقه )» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید: