ظنّان

توضیح مفهومی

ظنّان : شخص ظن پیدا کننده از راه‌های غیر متعارف

ظنّان، شخصی است که از راه‌ها و اسباب غیر متعارف ـ که معمولاً برای انسان‌های عادی ظن ایجاد نمی‌کند ـ، ظن پیدا می‌کند، مثل این که کسی از خبر کودکی یا فردی دروغ گو، به جهت قبله ظن پیدا کند؛ چنین ظنی در فقه معتبر نیست؛ بنابر این، اگر مولا بگوید: ' صل الی القبلة المظنونه؛ هر گاه به جهت قبله، ظن پیدا کردی، به آن سو نماز بگذار '، این جمله انصراف دارد به ظنی که از را ه‌های متعارف برای انسان‌های عادی به وجود می‌آید، مثل ظن حاصل از بینه، مشاهده قبور مسلمین و محراب مساجد؛ بنابراین، ظن ظنّان که از راه‌های غیر متعارف به دست می‌آید، از آن خارج است، زیرا چنین ظنی بی اعتبار می‌باشد.

منابع

1. المحصول فی علم الاصول جلد 3 : صفحه 80
2. شرح رسائل جلد 1 : صفحه 85
3. فرهنگ نامه اصول فقه

اصطلاح‌نامه

وابسته

شکاک ( اصول فقه )، ظن کثیر الظن، قَطّاع

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه ظنّان به زیرصفحه ظنّان/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

• المحصول فی علم الاصول جلد 3 : صفحه 80
• شرح رسائل جلد 1 : صفحه 85