لجنه توحید مصاحف
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
لجنه توحید مصاحف : گروه مأمور از طرف خلیفه سوّم برای تهیه مصحف واحد
«لَجْنه توحید مصاحف» که به آن انجمن یا مجمع تدوین یا همسان سازی قرآن نیز گفتهاند، جمعی مرکب از اصحاب رسول خدا (ص) بودند که به دستور عثمان مأمور تهیه قرآنی یکدست و فارغ از هرگونه اختلاف قرائت شدند.
این لجنه یا گروه، ابتدا چهار نفر به نامهای زید بن ثابت، سعید بن عاص، عبدالله بن زبیر و عبدالرحمن بن حارث بودند، و ریاست آنان با زید بن ثابت بود؛ اما با توجه به اهمیت و دشواری کار، کسان دیگری نیز به ترتیب ذیل به این گروه پیوستند: ابیّ بن کعب؛ مالک بن ابیعامر؛ کثیر بن افلج؛ انس بن مالک؛ عبدالله بن عباس؛ مصعب بن سعد؛ عبدالله بن فطیمه. در این دوره، ریاست گروه با ابیّ بن کعب بود.
در کتاب ~تاریخ قرآن~ رامیار آمده است: بر سر چهار نفر اولیه بحث و گفتوگو زیاد شده است. این افراد از وابستگان نزدیک خلیفه و از مطیعان دستگاه خلافت بوده و از طرف شخص او انتخاب شدهاند. درباره زید بن ثابت نیز گفتهاند او تنها کسی بوده که در آن جمع قریشی نبوده ولی وابستگی و حرف شنوی خاصی از دستگاه داشته است و حتی از بیعت با امام علی (ع) کناره گرفته است. نکته مهم درباره آن سه تن قرشی این است که هر سه داماد عثمان بودهاند.
منابع
- البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 1 : صفحه 236
- التمهید فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 336
- مباحث فی علوم القرآن : صفحه 79
- رسم المصحف دراسة لغویه تاریخیه : صفحه 110
- تاریخ قرآن : صفحه 416
- لمحات من تاریخ القرآن : صفحه 157
اصطلاحنامه
مترادفات
از واژه «لجنه توحید مصاحف» بجای واژههای زیر استفاده کنید:
وابسته
نمایههای موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاحنامه).
برای دسترسی به نمایههای شامل واژه لجنه توحید مصاحف به زیرصفحه لجنه توحید مصاحف/نمایههای موضوعی مراجعه کنید.
منابع
- البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 1 : صفحه 236
- التمهید فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 336، 339، 346
- تاریخ قرآن : صفحه 416
- رسم المصحف دراسة لغویه تاریخیه : صفحه 110
- قرآن نویسان وگزیده های قرآنهای نفیس ایرانی جلد 1 : صفحه 117
- لمحات من تاریخ القرآن : صفحه 157
- مباحث فی علوم القرآن : صفحه 79
- پژوهشی پیرامون آخرین کتاب الهی جلد 1 : صفحه 117، 163
- پژوهشی پیرامون آخرین کتاب الهی : صفحه 116، 150