تلویح ( علوم قرآنی )
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
تلویح ( علوم قرآنی ) : کنایه با وسایط متعدّد میان لازم و ملزوم
کنایه را از نظر وضوح و خفا، قلت و کثرت وسائط، و سرعت یا کندی انتقال از مَکنّی‌به مَکنی‌عنه به موارد ذیل تقسیم کرده‌اند:
1. کنایه تلویحیه؛ 2. کنایه رمزیه؛ 3. کنایه ایمائیه.
'تلویح' در لغت، اشاره به کسی یا چیزی یا جایی از دور، و در اصطلاح کنایه‌ای است که وسایط میان لازم و ملزوم متعدد باشد، و این امر معمولا فهم مکنی‌عنه را دشوار می‌کند؛ مانند: «سَنَشُدُّ عَضُدَکَ بِأَخِیکَ»؛ «تو را با (پیوستن) برادرت نیرومند می‌سازیم» (قصص// 35) که 'شَدّ' به معنای قوّت و استواری و 'عَضُد' به معنای بازو است و 'شَدّ عضد' کنایه تلویحی از قدرت و نیرومندی است؛ زیرا قدرت دست به قدرت بازو و قدرت همه پیکر به قدرت دست، بسته است.
منابع
- التمهید فی علوم القرآن جلد 5 : صفحه (333-334)
- مباحث فی علوم القرآن : صفحه 332
- محیط المحیط قاموس مطول للغة العربیة : صفحه 830
- اسالیب البیان فی القرآن : صفحه 782
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «تلویح ( علوم قرآنی )» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:
اعم
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه تلویح ( علوم قرآنی ) به زیرصفحه تلویح ( علوم قرآنی )/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.