ادات عطف
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
ادات عطف : ادات عطف‌کننده یک کلمه یا جمله به ماقبل
ادوات عطف حروفی هستند که کلمه یا جمله را به ماقبل خود عطف می‌کنند؛ مانند:
1. واو: «فَأَنجَیْنَاهُ وَأَصْحَابَ السَّفِینَةِ»؛ «و او را با کشتینشینان برهانیدیم» (عنکبوت// 15) . در این‌جا «اصحاب السفینه» با «واو» بر ضمیر «ه» عطف شده است.
2. فاء: «سَأَلُواْ مُوسَی أَکْبَرَ مِن ذَلِکَ فَقَالُواْ أَرِنَا اللّهِ جَهْرَةً»؛ «البته از موسی بزرگتر از این را خواستند و گفتند خدا را آشکارا به ما بنمای» (نساء// 153) .
3. ثمّ: حرف عطفی است که به معنای «ترتیب» نیز می‌آید؛ مانند: «خَلَقَکُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا»؛ «شما را از نفسی واحد آفرید سپس جفتش را از آن قرار داد» (زمر// 6).
منابع
اصطلاح‌نامه
اعم
اخص
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه ادات عطف به زیرصفحه ادات عطف/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.