خطاب اعتبار
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
خطاب اعتبار : خطاب در مقام پند و عبرت‌آموزی مخاطب
«اعتبار» به معنای پند و اندرز و عبرت‌گرفتن، و «خطاب اعتبار» آن است که گوینده، مخاطب خود را به صورتی خطاب کند که از آن عبرت بگیرد.
در آیه 79 سوره اعراف، حضرت صالح (ع) قومش را پس از هلاکتشان خطاب می‌کند: «فَتَوَلَّی عَنْهُمْ وَقَالَ یَا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُکُمْ رِسَالَةَ رَبِّی وَنَصَحْتُ لَکُمْ وَلَکِن لاَّ تُحِبُّونَ النَّاصِحِینَ»؛ «پس (صالح) از ایشان روی برتافت و گفت‌ای قوم من به راستی من پیام پروردگارم را به شما رساندم و خیر شما را خواستم ولی شما (خیرخواهان و نصیحتگران) را دوست نمیدارید».
زرکشی در ~البرهان~ می‌گوید: صالح، قومش را پس از نابودیشان با این که آنان زنده نبودند خطاب کرد؛ چون واقعاً آن‌ها صدای او را می‌شنیدند و یا برای عبرت گرفتن دیگران این‌گونه خطاب کرد.
در آیه «قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ… » (عنکبوت//20) نیز منظور عبرت‌گرفتن دیگران است.
منابع
- البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 2 : صفحه 245
اصطلاح‌نامه
اعم
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه خطاب اعتبار به زیرصفحه خطاب اعتبار/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.