عَجَب (قرآن)
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
عَجَب (قرآن) : یکی از اوصاف قرآن
«عَجَب» مصدر و به معنای عجیب و شگفت‌آور است. راغب می‌گوید: چیزی را که نظیر آن معروف نباشد، عجیب نامند.
«عَجَب» از نام‌ها و صفات قرآن و برگرفته از آیه اول سوره جن است: «قُلْ أُوحِیَ إِلَیَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا»؛ «بگو به من وحی فرستاده شده است که گروهی از جنّ (به قرآن) گوش سپردند، سپس گفته‌اند ما قرآن شگفتی را شنیده‌ایم».
قرآن کلامی است متفاوت با هر سخن دیگر؛ زیرا هم لحن و آهنگ آن و هم نفوذ و جاذبه و هم محتوا و تأثیرش بی‌مانند است؛ به‌ویژه آن که آورنده آن، درس‌نخوانده و اُمّی بود؛ و این امری عجیب است.
منابع
- لسان العرب جلد 1 : صفحه 580
- تاج العروس من جواهر القاموس جلد 2 : صفحه 201
- الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 180
- تاریخ قرآن : صفحه 32