ادات تحسّر
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
ادات تحسّر : ادات بیانگر حسرت و اندوه
«تحسّر» یعنی اندوه و حسرت خوردن. و ادوات تحسّر یعنی کلماتی که در این معنا به کار رفته‌اند؛ مانند: «ویل» در «یَا وَیْلَنَا مَن بَعَثَنَا مِن مَّرْقَدِنَا...»؛ «ای وای بر ما، چه کسی ما را از آرامگاهمان برانگیخت؟ » (یس// 52) ، و: «قَالَ یَا وَیْلَتَا أَعَجَزْتُ أَنْ أَکُونَ مِثْلَ هَذَا الْغُرَابِ...»؛ «(قابیل) گفت وای بر من، آیا عاجزم که مثل این زاغ باشم؟ » (مائده// 31).