اِفراد قرائات

توضیح مفهومی

اِفراد قرائات : استفاده از قرائت قاری واحد در یک ختم قرآن

هر گاه قاری، تنها از یک قرائت استفاده کند و یک ختم قرآن را به قرائت یکی از قاریان به پایان ببرد و از قرائت قاری دیگری پیروی نکند، این را «اِفراد قرائات» گویند.

سیوطی در ~الاتقان~ می‌گوید: روش و عادت قاریان قرآن تا اواسط سده پنجم هجری قمری چنین بود که قرآن را فقط به قرائت یکی از راویان مشهور ختم می‌کردند و آن را با روایت دیگر قاریان نمی‌آمیختند. از آن پس، روش تغییر کرد و خواننده قرآن در یک ختم، روایت همه قاریان را رعایت می‌کرد، و تا کسی به همه قرائت‌ها و روش‌های قاریان آشنایی نداشت، به او اجازه روایت نمی‌دادند. اگر دو راوی از شیخی روایت می‌کردند، خوانندگان قرآن ناگزیر بودند هر بار قرآن را به روایت یکی از آن دو راوی خوانده، سپس موارد اختلاف را برای استاد خود بازگو کنند. و اگر تعداد راویان بیشتر بود، قاری موظف بود قرائت همه آنان را نزد استاد و شیخ خود خوانده، و موارد اختلاف را بیان کند.

جماعتی کار را آسان کرده، به قاریان اجازه دادند قرآن را به قرائت هفتگانه به‌جز نافع و حمزه بخوانند. بنابراین، قاری قرآن مکلف بود قرآن را یک بار به قرائت قالون و یک بار به قرائت ورش و سپس به قرائت خلف و آن‌گاه به قرائت خلاد بخواند. پیش از آن به کسی اجازه نمی‌دادند بین قرائت‌های مختلف جمع کند.

منابع

1. الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 352

اصطلاح‌نامه

وابسته

جمع قرائات، قرائت قرآن ( علوم قرآنی )

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه اِفراد قرائات به زیرصفحه اِفراد قرائات/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

• الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 352